در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی دارند اجداد خوش سلیقه ما به زن مهربانو میگفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند و به مرد مهربان میگفتند به معنای نگهبان مهر ..... همدیگر رو با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم ..."مهربانو " همسر ، مادر، دختر، خواهر، دوست، "مهربان" همسر، پدر، پسر، برادر، دوست.... حال تو چه مهربانویی یا مهربان ، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب,مهربانو,مهربان ...ادامه مطلب