در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی دارند
اجداد خوش سلیقه ما به زن مهربانو میگفتند یعنی کسی
که مهر خلق میکند و به مرد مهربان میگفتند به معنای نگهبان مهر .....
همدیگر رو با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم ..."مهربانو " همسر ،
مادر، دختر، خواهر، دوست، "مهربان" همسر، پدر، پسر، برادر، دوست....
حال تو چه مهربانویی یا مهربان ، این رسالت زیبای مهرورزی را
در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود ...