امید

نمیتواند همچون " اُمید "

 آدمی را ایستاده نگه دارد !

  آموختم که در همه حال

 و همه وقت باید عشق ورزید 

حتی در زمان خستگی ، بیماری و یاس . 

 آموختم که هیچ چراغی جز حال خوب ، 

امیدی روشن ، برای علاج دل بیچاره نیست 

و هیچ دستی نه آنقدر پایدار و محکم

که دلیل خوشبختی و آرامش باشد . . .!

 آموختم که جنگیدن همیشگی برای نداشته ها

چشم ها را به روی داشته هایمان می بندد

گاهی باید با خیالی آسوده زندگی کرد 

رها از هر نبردی و شکستی  . . .

 آموختم که هیچ دارویی ،

نمیتواند همچون "اُمید"

آدمی را زنده نگه داشته باشد !

زندگی بیاورد ، عشق ببخشد . . .